دلتنگی هاي من به تو رفته اند ، آرام می آیند ، در سینه می نشینند ، دیگر نمی روند ...

زیباتر از این نمیشد که کلامی به کلامم بیافزایی و عشق را در بن بست خیالم جستجو کنی

من و تو گم شده ی یک شھریم با ھزاران احساس ،تو بدنبال دلت می گردی که رویای خیالت

را به حقیقت برسانی که بدان سو به معراج رسی که عشق را سجده کنی ولی من به دنبال

نیاز می گردم که ھرصبح و شام ،در برویم با مھربانی بگشاید که ھرآندم مرابیند با تبسم

نگاھش به بلندای شکوھش به ترنم نیازش به زیباترین کلامش به خدا نزدیک شوم که صدایم را

به اوج افلاک برسانم که وقتی لب بر شکایت وا کنم با نگاھش به سکوت عشق را سجده کنم

من وتو ناخوانده مھمان شھر دلیم که سکوت تنھا کلام عاشقانه ماست و ھنوز بدور از یک نگاه .

یک دنیا حرف برای تو دارم ، یک دنیا پر از حرفھای نگفته،

یک دنیا پر از بغض ھای نشکفته.

بامنی ، ھر جا و اینک آمده ام تا

مثل ھمیشه سنگ صبور روزھای دلتنگی ام باشی!

هیچ کس تنهائیم را حس نکرد ، برکه طوفانیم را حس نکرد ،

او که سامان غزل هایم از اوست ، بی سر و سامانیم را حس نکرد . ..

چگونه میتوان به تاول ھای کف پا گفت تمام مسیر طی شده اشتباه بوده است.؟!

کاش

کاش اي تنھا امید زندگي

میتوانستم فراموشت کنم

يا شبي چون آتش سوزان دل

در لھیب سینه خاموشت کنم

کاش آن شب در گلستان خیال

اي گل زيبا نمیچیدم تو را

تا بسوزم در خیال آرزو

کاش ھرگز نمیدیدم تو را